Historia / History
Katedra Historii Architektury Polskiej i Konserwacji Zabytków reprezentuje tradycję nauczania historii architektury polskiej i ochrony zabytków obecną od momentu powstania w 1945 roku w Krakowie Wydziału Architektury, działającego w ramach Akademii Górniczo – Hutniczej, który rozpoczął powojenną działalność w układzie 12 katedr dydaktycznych. Dwie z nich to Katedra Historii Architektury Polskiej kierowana przez Bogdana Guerquina i Katedra Konserwacji Zabytków kierowana przez Bohdana Tretera. Razem z Katedrą Historii Architektury Powszechnej kierowaną przez Adama Mściwujewskiego tworzyły blok katedr „historyczno-konserwatorskich”.
Po śmierci Bohdana Tretera w końcu 1945 roku kierownikiem KKZ został Adolf Szyszko-Bohusz, wybitny architekt, konserwator i badacz architektury, ówczesny dziekan Wydziału Architektury. Po jego przedwczesnej śmierci w 1948 funkcję tę objął Antoni Karczewski, a po przejściu Bogdana Guerquina na Politechnikę Wrocławską, kierownictwo Katedry Historii Architektury Polskiej przejął Witold Dalbor.
W wyniku reorganizacji Wydziału Architektury (i innych wydziałów politechnicznych) w latach 1953-1954 zlikwidowana została Katedra Konserwacji Zabytków, zaś Katedra Historii Architektury Powszechnej zmieniła nazwę na Katedrę Historii Architektury i Sztuki Nowożytnej. Po śmierci Witolda Dalbora w 1954 roku kierownictwo Katedry Historii Architektury Polskiej przejął Wiktor Zin. Pomimo formalnej likwidacji KKZ, zadania dydaktyczne z zakresu projektowania konserwacji zabytków kontynuowała Katedra Historii Architektury Polskiej, przy której powstała pracownia architektoniczno-konserwatorska oraz Zakład Fotografii Naukowej.
Kolejna reorganizacja związana była z wydzieleniem ze struktury AGH wydziałów politechnicznych i utworzeniem nowej, niezależnej uczelni technicznej – Politechniki Krakowskiej. Ta zmiana przyniosła reaktywację, w ramach Katedry prowadzonej przez Mściwujewskiego, nowego Zakładu Historii Architektury i Konserwacji Zabytków, którym kierowanie powierzono Alfredowi Majewskiemu.
Obecna Katedra Historii Architektury Polskiej i Konserwacji zabytków istnieje od 1970 roku, kiedy w wyniku reformy szkolnictwa wyższego w Polsce wprowadzono jako podstawowe jednostki organizacyjne na Wydziale Architektury cztery Instytuty. Jednym z nich, oznaczonych akronimem IHAiKZ (A-1), został Instytut Historii Architektury i Konserwacji Zabytków, który obok w.w. Katedry Historii Architektury Polskiej i Konserwacji Zabytków, współtworzyły: Zakład Historii Architektury, Urbanistyki i Sztuki Powszechnej oraz Zakład Rysunku Malarstwa i Rzeźby kierowany przez Krystynę Wróblewską, a wkrótce także Zakład Architektury Współczesnej prowadzony przez Tadeusza Przemysława Szafera.
Artykuł prof. Józefa Frazika o początkach nauczania konserwacji zabytków na Wydziale architektury PK.